Afgelopen vrijdag was het de beurt aan Niels en mij om de eer van JEN hoog te houden. Emile was deze keer ‘ toeschouwer’ en heeft met veel trots onze nieuwe teampolo geshowd op het paddock. Als er een prijs komt voor de mooiste outfit, dan maken wij kans op eremetaal! Het was een spannende dag omdat de weerberichten veel onheil voorspelden. Wij hebben al veel gereden in de regen, maar nog nooit een regenrace. Dat zorgde toch wel voor wat extra spanning.
Na het toch enigszins teleurstellende optreden bij de vorige race, hadden wij er alles aan gedaan om goed geprepareerd aan de start te komen. Reinder heeft voor ons de auto uitgewogen en uitgelijnd en het bleek toch dat hier nog wel wat ruimte was voor verbetering. Helaas hadden wij zelf wat extra vakantie kilo’s aan boord, dus het was de vraag wat nu het effect zou zijn.
Niels nam de vrije training voor zijn rekening en was enthousiast over de wegligging van de auto. Hij ligt een centimeter lager, wij hebben het camber voor aangepast en de auto uitgelijnd en uitgewogen. De wegligging was dan ook prima. Het resultaat was een 17e tijd. Niet geweldig, maar wel een goede positie in de middenmoot. Wel had Niels het gevoel dat onze auto minder hard liep dan de concurrentie. En door de baan die half droog en half nat was had Niels ook niet het vertrouwen om echt tot het gaatje te gaan.
Tijdens de kwalificatie heb ik geprobeerd om agressiever te rijden. Samen met Maciej hadden wij alle rempunten, instuurpunten en apexen nog eens goed in kaart gebracht, dus ik heb geprobeerd alles wat in mijn hoofd zat ook daadwerkelijk te doen. Hardop pratend tegen mijzelf in de auto probeerde in mijn tijden te verbeteren “Tarzan aanremmen na de witte streep, stuur goed vasthouden, lang links blijven en dan insturen, apex raken op tweederde en dan weer vol op het gas…” En zo de hele ronde door. Het resultaat was toch enigszins teleurstellend: een lage 2.14 en een 23e tijd. De snelste van de achterblijvers of de langzaamste van de middenmoot. Het is toch een verdraaid lastig spelletje.
Race 1 begon voor mij heel goed. Ik was gebrand op een goed resultaat en wilde nu eindelijk eens bij de middenmoot kunnen aanklampen. De start was goed, auto ingehaald en een prima eerste ronde gereden. Ik was helemaal blij in de auto dat ik de middenmoot kon bijhouden. Wat ging het lekker. Helaas te enthousiast de Audi S ingegaan in de vierde ronde; de eerste en tweede slip kon ik nog opvangen, maar de venijnige derde niet meer. Motor afgeslagen en troosteloos achter aan het veld. Ik kon mijzelf niet meer echt motiveren omdat de afstand te groot was. Jammer, deze race had een betere uitslag verdiend. Nu maar weer goed analyseren waar ik het laat liggen en proberen om volgende keer wel in de middenmoot te eindigen. Heb er nu alweer zin in.
Niels 
moest dus vanaf de 23e positie starten en had zichzelf ten doel gesteld om in de top 15 te eindigen. Na een geweldige start haalde hij de eerste ronde al een heel pak auto’s in. Met zijn inmiddels befaamde uitremactie voor Audi S lag hij al snel op de 15e plaats. Helaas, maar gelukkig voor ons was dit een race met nogal wat akkefietjes. Een flinke crash en een diskwalificatie resulteerden voor ons uiteindelijk in de 11e plaats. Kijk, dat begint ergens op te lijken. Wij gaan er alles aan doen in ons eerste jaar nog een keer in de top 10 te finishen. Wij hadden allebei de eindruk dat de auto gewoon minder snel is geworden in de afgelopen maanden, dus wij gaan de komende weken ‘groot onderhoud’ doen om wederom optimaal aan de start te staan op Assen. Na afloop van de race kon Niels het niet laten om een rondje te maken op de nieuwe racy motor van Maciej. Kon hij toch nog even zijn pure snelheid tonen.
Een echte winnaar van vandaag is onze teamgenoot Tom. Na een 
geweldige 6e plaats tijdens de kwalificatie eindigde hij de tweede race op de 5e plaats. Gefeliciteerd Tom en volgende keer op naar het podium! Dan met je ogen open.