Assen is altijd een beetje een korte vakantie. Het is toch een beetje aan de andere kant van de wereld. Nadat wij de aanhangers en auto’s weer hadden opgehaald begon de lange, barre tocht naar Assen. Wij kwamen aan toen het al lang donker was, maar mochten toch van Leo nog naar keuring. Thanks Leo! Na de installatie van onszelf en de auto’s bij NXT racing was het tijd voor de gebruikelijke grappen en grollen. Na een welkomstbiertje kregen wij toch wel trek, maar helaas waren in Assen en de wijde omtrek geen restaurants meer geopend. Dus op goed geluk naar ons hotel in Norg – tien punten wie weet waar dat ligt – en onze intrek genomen in een alleraardigst hotelletje. Gelukkig was er nog een terras open voor wat biertjes – het was tenslotte vakantie – en was de eigenaar zo vriendelijk voor ons een bittergarnituur te serveren. Altijd weer lekker; zo’n diner met bitterballen en kipnuggets…
De volgende morgen vroeg op en na een voedzaam ontbijt naar het circuit. Het was een stralende dag, dus de stemming was opperbest. De auto’s waren goedgekeurd dus deze keer konden wij ons in
alle rust voorbereiden op de kwalificatie. Deze keer reden wij met z’n drieën op twee auto’s, dus Emile had een prachtige Excel file gemaakt met ons rijders schema. Ik was pas bij race twee aan de beurt en Niels en Emile deden de kwalificatie. Assen is echt zo’n baan waar je veel meters moet maken om het ‘goede gevoel’ weer te krijgen. Het is een snelle, vlakke baan dus zelfs voor onze Mazda’s best weer even spannend. Niels en Emile kwalificeerden zich in de middenmoot. De kop was er af!
Maar zoals wel vaker kreeg Emile weer met de pechduivel te maken in de eerste race. Nog voor de start meldde hij zich alweer in de pits met en afgebroken uitlaat. De Mazda klonk als een slechte V8 en dat betekent in dit geval niet starten. Kijk, en dan komt iets wat de MX5 cup uniek maakt. Op zoek naar een vervangende uitlaat kwamen wij bij Dick terecht. Zelf kon hij niet meer rijden door motorschade en daarom mochten wij zijn uitlaat lenen. Kijken, daar worden wij nu vrolijk van zou Rob Geus zeggen. Dick bedankt zegt JEN. Marvin en Ruud moesten flink aan de bak om de kapotte uitlaat bij de 10 te demonteren, toen de goede uitlaat bij de auto van Dick te verwijderen en deze vervolgens weer onder de 10 te zetten. Ruim voor de tweede wedstrijd was dit gelukt. Bravo mannen voor weer een heldendaad.
Emile en Jeroen reden de tweede race. Jeroen mocht helemaal achteraan beginnen en ik keek uit naar een inhaalrace. Na een goede start en een paar goede eerste ronde, 
schakelde ik verkeerd. Van twee naar vijf, naar twee, naar drie betekende dat het hele veld weer voorbij gereden was. Leuk dat close ratio schakelen, maar in het heetst van de strijd schakel ik vaak mis. Enfin, na weer opnieuw de achterste auto’s te hebben ingehaald in mijn enthousiasme gespind. Game over en als laatste geëindigd. Goed nieuw? Ja, de Ramshoek eindelijk vol gas genomen. Leuke bocht. Emile zakte in de race iets terug maar eindigde wederom met de nummer 8 in de top 20. Goed gedaan. Race drie was ik gebrand op een goed resultaat; na weer een goede start kon ik lekker door het veld heen rijden. Helaas ook deze keer geen geluk; een spons voor mijn neus betekende weer achteraan beginnen. Ook deze race dus weer in de achterhoede geëindigd. Emile had spannende gevechten met de Dekkers en eindigde weer in de top 20.
Daarna was het weer inpakken den de lange tocht naar achtereenvolgens IJnuiden-Overveen-Hillegom-Heemstede om auto, aanhanger en rijders af te zetten. Geen goed resultaat, maar wel het gevoel dat wij er dagen uit zijn geweest. Inmiddels heeft Niels de filmpjes alweer geanalyseerd en aangegeven dat wij allebei makkelijk 2 seconden per ronde sneller kunnen rijden. Volgende keer toch maar oefenen voordat wij nar Assen gaan. Volgende week doet JEN mee aan de 12 uur van Zandvoort. Een prachtig evenement waar wij heel veel track time kunnen opdoen voor de laatste races in oktober. Laten wij hopen dat wij het seizoen afsluiten zonder schade en met een goed resultaat.