Het is alweer en tijdje geleden, maar ik wil toch nog graag onze ervaringen met jullie delen over het raceweekend op 12 juni jl. Deze keer aan Emile en mij de beurt om de JEN eer hoog te houden. Goed voorbereid en vol goede moed kwamen wij zaterdag avond aan op het circuit. Daar waren de mannen van NXT al bezig met het opbouwen en konden dus mooi even onze handen uit de mouwen steken bij het opzetten van de tent.
Speciaal voor dit weekend hadden wij een aantal belangrijke onderdelen besteld die moesten worden gemonteerd om er zeker van te zijn dat auto 10 zou worden goedgekeurd. Helaas vertelde Michael dat de onderdelen niet op tijd waren aangekomen, dus gingen wij ‘op goed geluk’ naar de keuring en hoopten wij op een klein wondertje. Tsja, dat lukt dus niet. Keurmeester Leo trok aan de stroomkabel en helaas bleef de motor. Shit, daar gaat onze racedag was de eerste gedachte. Maar gelukkig waren daar Marvin en Michael van NXT nog. Het lukte ons snel een oplossing te vinden en hop weer terug naar de keuring. Met ons vriendelijkste gezicht lukte het deze keer om door de keuring heen te komen. Eerste horde van het weekend genomen.
Zondag, racedag! Altijd weer heerlijk om met je eigen auto naar het circuit te rijden in de wetenschap dat je maar liefst 3 wedstrijden mag gaan rijden. De kwalificatie was al vroeg en ik wilde samen met Emile rijden om elkaar naar snelle tijden op de zwepen. Helaas had Emile extreem last van overstuur waardoor het leek alsof het aan het crossen was. Uiteindelijk ging ik voorbij, maar was zelf te laat om en goede tijd te zetten. Zo stonden wij dus beiden in de achterhoede.
De eerste race kende ik een redelijke start en probeerde meteen een weg te vinden door het veld. Onderaan de Hunserug haperde de motor ineens en vlak voor de Kumho viel de hele auto stil. Daar sta je dan langs de kant zonder een hele ronde te hebben gereden. Uit te rekenen wat de motorschade kon zijn en hoe wij dit weer bij elkaar moesten gaan sprokkelen. Na terugkom bij het team bleek dat de hoofdstroomschakelaar was losgeschoten en dat daarom de auto was stilgevallen. Geluk bij een ongeluk. Emile had inmiddels gloednieuwe banden gemonteerd en reed een solide race.
Vol goede moed voor de tweede race toch weer aan de start. Helemaal achteraan deze keer! Ook weer een nieuwe ervaring. Na een goede start lukte het mij al snel naar voren te komen. Na leuke gevechten in de achterhoede nadere ik de groep voor mij. Helaas was ik iets te enthousiast in de Masters bocht, verloor de auto en stond achterstevoren. Uithuilen en opnieuw beginnen. Emile kwam steeds beter in zijn ritme en leverende spannende gevechten in de middenmoot.
De derde wedstrijd was niet zo spectaculair. Op een of andere manier was het heilige vuur eruit en lukte het mij niet om naar voren te komen. De auto voelde ook niet top en vooral op koppel kwam ik duidelijk tekort. Nu breekt de zomerpauze aan en kunnen wij eindelijk de auto’s het onderhoud geven wat ze nodig hebben. Om in augustus weer spik en span aan de start te staan.