Zo, de kop is er af. Tijdens een stralende en winderige dag op Zandvoort is het JEN gelukt met twee auto’s aan de start te verschijnen. Het was nog een hele toer om Mondriaan last minute race klaar te krijgen, maar met vakkundige hulp van Jordy is het gelukt. De resultaten waren voor Niels prima. Met twee keer een top 10 finish heeft hij zijn potentieel wederom laten zien. Voor Jeroen stond dit weekend in het teken van wennen aan Mondriaan en heel houden. De resultaten waren daarom voor mij tijdens de races ondergeschikt. Maar volgende keer moet het wel beter!
Nu wij alles weer alleen doen was het vrijdag middag het bekende rondje auto en aanhangen ophalen en dan naar circuit. Daar aangekomen meteen ingeschreven en genoten van de snoepjes van Ria. Nummer 8 meteen goedgekeurd, maar helaas ontbraken voor Mondriaan nog een paar essentiële onderdelen waardoor de keuring pas zaterdag kon plaatsvinden. Dus zaterdag ochtend weer vroeg uit de veren op naar het circuit. Daar kwam Niels iets later aan en hij zag eruit alsof hij in een wasmachine had gezeten. En daarna in de centrifuge. Wat bleek? Hij had Michael tot diep in de nacht geholpen met het gereed van ‘zijn’ auto’s. Voor wat hoort wat.
Na de kratjes te hebben uitgepakt hebben wij trots gekeken naar al onze nieuwe gereedschappen. Wow, wij hebben nu eindelijk de basic stuff en hoeven niet meer bij 
iedereen te lenen. Maar goed, je moet ze natuurlijk wel kunnen gebruiken en daar heb ik – eerlijk gezegd – nogal moeite mee. Als kind van een hele handige vader heb ik nooit veel gedaan met gereedschap en is alles nu de eerste keer. Gelukkig heb ik aan Niels en Tom geduldige leermeesters die mij wegwijs maken in de wondere wereld van kriks, spanbanden, momentsleutels en dempers. Wat ik wel goed kan, is mijzelf inlezen. En dat had ik deze keer wel gedaan. Het hele internet afgespeurd naar onder- en overstuur en de conclusie getrokken dat dempers voor hard en achter zacht een auto opleveren met meer onderstuur. En dat vind ik wel prettig. Liggend onder de auto de dempers afgesteld en de klikjes tellen en zo stond ik vol goede moed klaar voor de kwalificatie. Maar toen, shit ik krijg de auto de bocht niet door. Geen enkele apex kon ik halen door bakken onderstuur. Ik had de theorie dus iets te enthousiast doorgevoerd. Mooie les voor de volgende keer.
De eerste wedstrijd verliep voor Niels prima. Na een goede kwalificatie in de top 10 eindigde Niels als 9e. Een hele fraaie prestatie. Maar Niels zou Niels niet zijn als hij niet baalde omdat het nog wel beter had gekund. Ikzelf startte door de slechte kwalificatie als 45e en tot overmaat van ramp verprutste ik ook mijn start. Ik was geweldig weg en ging van 1 naar 2 naar (…) 5. Aii, de auto’s vlogen mij om de oren en ik kon weer opnieuw beginnen. Na een toch wel nette inhaalrace als 37e geëindigd dus dat beloofde wat voor races 2 en 3.
Helaas sloeg tijdens de tweede race de pechduivel toe voor Niels. Deze keer met domme mechanische pech. Door een kapotte dynamo en een gebroken v-snaar was er schade aangericht in de motor. Witte rook is handig als er een nieuwe Paus moet worden gekozen, maar niet uit de uitlaat. Waarschijnlijk een lekke koppakking. Ondanks het geweldige sleutelwerk van Tom moest Niels dus helaas vroegtijd afhaken. Overigens niet nadat hij in race 2 nog een mooie top 10 finish had gescoord. Ikzelf reed een constante race, maar kon helaas niet de opmars maken die ik wilde. Voorzichtig rijden met als doel heel houden past nu eenmaal niet zo lekker in de steeds competitievere MX5 cup.
Bij de derde race verprutste ik mijn start wederom door verkeerd te schakelen. Deze ezel stoot zich dus wel tweemaal aan dezelfde steen en ik had de pech dat mijn inhaalpogingen een paar keer werden onderbroken door een gele vlag. Ik kon dus niet opklimmen en eindige wederom in de achterhoede. Maar ik heb Mondriaan goed leren kennen, hem heel gehouden en zelfs wat vriendschap met hem gesloten. Nu nog even knutselen aan de zitpositie, want die is voor mij met mijn 1,96 verre van ideaal. Andere stoel, stuurhuis iets aanpassen en dat staan wij volgende keer weer in topvorm aan de start.
Na afloop snel de auto op de aanhanger en het hele logistieke traject weer in omgekeerde volgorde afgelegd. Speciale dank deze keer aan mijn eigen zoontje Daan die mij en ook Niels hartstikke
goed heeft geholpen met riemen, spiegels, tanken en drankjes verzorgen. De komende weken krijgt Mondriaan een andere kleur. Rene van de Zelfsleutelgarage in Hillegom is dit jaar onze hoofdsponsor en als onderdeel daarvan gaat hij Mondriaan van een nieuwe verse jas voorzien. Wij houden jullie op de hoogte.