Eigenlijk wilde ik ‘groeten uit Drenthe’ als titel voor dit bericht schrijven omdat onze racedag op Assen als een korte vakantie voelde. Deze keer geen uitgebreid raceverslag, maar een kijkje achter de schermen bij JEN racingteam. Het begint al met het transport naar Assen; wie rijdt met wie mee? Na het nodige app verkeer gingen wij met mijn Volvo en Maciej in zijn nieuwe BMW op pad. Nieuw is overigens relatief, want het is eigenlijk al een klassieker (althans volgens Maciej). Het zag er goed uit zo’n Pools hoofd een een dikke BMW uit de zeven serie. Aangekomen in Assen ingecheckt bij Van der Valk. Dicht bij het circuit en een uitstekende prijs/kwaliteit verhouding. Lekker met elkaar gegeten en alvast de strategie voor raceday doorgenomen. Op tijd naar bed hoorde daar ook bij, want keuren en inschrijven stond voor morgen vroeg op het programma. Maciej ging al snel ‘wandelen’ met zijn nieuwe vriendin Raziye – ik hoop dat ik het goed schrijf – en Niels heeft tot diep in de nacht de wedstrijddag voorbereid. O ja Niels, voortaan geen apjes meer midden in de nacht!
Na een goed, maar licht ontbijt – wij moeten rekening houden met het gewicht – naar Assen om ons voor te bereiden op de vrije training. Bleek dat nummer 10 door de regen zeiknat was geworden, dus meteen na een ritje naar de keurmeester een natte broek, onderbroek en reet (voor de rest van de dag). Na een heerlijk bakje koffie van Janneke ons klaargemaakt voor de vrije training. Ik had besloten lekker achter Maciej aan te rijden om de lijnen van dit voor mij nog redelijk onbekende circuit goed te leren kennis. Dat ging goed tot er ineens een hels kabaal onder de auto vandaan kwam. O nee, niet de motor was mijn eerste gedachte, maar ‘gelukkig’ was het alleen de uitlaat. Maar daar zou het die dag niet bij blijven.
Ondertussen was Max met zijn Tamara aangekomen op het circuit. Wat is het toch geweldig leuk dat onze sponsor de moeite neemt om een hele dag vrij te nemen om samen met ons een racedag te beleven. Het weer was de grote onbekende: buien en zon wisselden elkaar af. Ideale omstandigheden voor regenmeester Emile. In de kwalificatie liet hij zijn talent en wagenbeheersing weer zien door nummer 10 op plaats 13 te kwalificeren. Nummer 8 stond op plekje 18. Nummer 2 had nummer 1 verslagen. De toon was gezet. De uren die volgden hebben wij vooral besteed aan het bekende piekeren over bandenspanning en demperstanden. Daarnaast nog wat extra gewicht toegevoegd met een broodje hamburger om alvast een excuus te hebben voor welke uitslag dan ook.
Nadat wij de nieuwe leden van onze Club van 50/100 een mooie plek op de kofferbak hadden gegeven, waren wij klaar voor de eerste wedstrijd. Helaas kon Emile zijn goede startpositie niet vasthouden en zakte hij al snel terug. Niels daarentegen had een flitsende start en sneed als het spreekwoordelijke mes door de het veld (of de boter). En toen zagen wij Emile ineens rechtdoor gaan bij de Geert Timmerbocht. Helaas was hij er door een iets te enthousiaste actie van race-smurf Rene afgetikt met een flinke schade linksvoor als gevolg. Ik zag mijn race al in rook opgaan. Maar dan hebben wij nog altijd de onze Reinder die samen met zijn broer Vincent en gesteund door collega team als een gek aan het werk ging om de auto voor de laatste race aan de start te kunnen krijgen.
Met de mentale steun van Janneke is het Reinder gelukt om de auto in ruim een uur weer te fixen. Het eerst nog verdrietige gezicht van Emile liet alweer een glimlach zien. Wij konden starten! Als laatste op de grid mocht ik weer proberen er ‘iets’ van de te maken. Dat lukte eigenlijk wonderwel ondanks het feit dat ik niet 100% vertrouwen in de auto had. Helaas schakelde ik een paar keer mis in een close veld als dit betekent dit al snel weer plaatsjes inleveren. Leuk gevecht in de laatste ronden met nummer 62. Na afloop lekker nakletsen met de mannen en even omkleden in de vrachtwagen. Half naakt in mijn ondergoed stond er ineens een dame voor de klep van de truc. Zij vertelde dat ik haar dag had goed gemaakt. Ietwat ongemakkelijk verschuilde ik half naakt achter de koelkast en probeerde te begrijpen wat ze bedoelde. Naderhand bleek dat zij in auto 62 reed!
Na afloop met het team en onze sponsor Max en Tamara nog heerlijk gegeten bij Van der Valk voordat wij weer huiswaarts zijn gegaan. Zo zit je op dinsdag nog in pak op kantoor en voelt het woensdag aan het einde van de dag alsof je op vakantie bent geweest. O ja, en voor ik het zou vergeten toch nog even een verwijzing naar de titel. Want Niels reed met nummer 8 een ijzersterke eerste wedstrijd waarin hij uiteindelijke als achtste over de streep kwam. Maciej was in de tweede wedstrijd ook goed op dreef en liet tijdens een aantal schitterende gevechten zien uit het juiste race hout te zijn gesneden. Een mooie vijfde plaats was zijn deel en daarmee handhaaft nummer 8 haar eerste positie in het teamklassement. Nu de wonden weer likken en de auto’s oplappen voor de volgende race op Zandvoort. Geniet van de zomer.