Racen is veel meer dan alleen maar rondjes rijden op een circuit. Graag neem ik jullie mee met een korte race vakantie in Assen vorige week. Helaas waren onze prestaties niet geweldig, dus moeten wij het hebben van de mooie verhalen en belevenissen. Woensdag einde dag pikte ik Emile op om samen de auto op te halen bij Rene in zijn Zelfsleutelgarage. Na het grote onderhoud konden wij niet wachten met de auto te gaan rijden. Emile zag er ietwat slaperig uit omdat hij nog aan het bijkomen was van zijn business trip naar India. Onder valse voorwendselen ‘ik rijd mee voor het kampioenschap en kan mijn sponsoren niet teleurstellen…’ was het gelukt om op tijd terug te zijn.
Na een lange tocht waarin de plannen voor de races op Assen werden gesmeed, kwamen wij aan in Wijhe voor onze eerste pitstop. Assen is wel erg ver en daarom hebben wij overnacht bij vrienden op de ‘boerderij’. Maar eerst heerlijk gegeten en genoten van de gastvrijheid in het Oosten des lands. Alle extra amuses en kleine hapjes tussendoor maakten dat wij pas om 21.30 aankwamen op de boerderij voor onze overnachting. De wekker ging de volgende morgen alweer om 06.00 uur, dus meteen maar gaan slapen. De extra excuus kilo’s hadden wij er succesvol aan gegeten.
Na een prachtige rit door de landerijen kwamen wij ruim op tijd aan op Assen. Tijd voor het inmiddels vaste ritueel van inschrijven, keuren, tanken en controleren. Grappen maken met de teamgenoten en genieten van de koffie en koek van Janneke. Het was bovendien prachtig weer, dus onze dag kon niet meer stuk. Na een laatste waarschuwing van de keurmeester over een kunststof afdekplaat die onze Mazda al jarenlang heeft, maar nu echt moest worden vervangen, konden wij ons prepareren voor de vrije training.
Voor het eerst met droog weer op Assen was een hele ervaring. Het is een hele andere baan dan Zandvoort waar de snelheden (veel) hoger liggen en de auto veel meer overstuur heeft. Een paar spins armer en een ervaring rijker konden wij de balans opmaken: voorste van de achterhoede, maar niet genoeg om aan te vallen op de derde plaats in het teamkampioenschap. Werk aan de winkel. Emile nam de kwalificatie voor zijn rekening en moest ook wennen aan de baan. Ronde naar ronde verbeterde hij zijn tijden wat uiteindelijke resulteerde in een 22e startplaats.
Dat Emile een echte racer is bewees hij tijdens de eerste race. Een aantal fraaie inhaalmanoeuvres maakte dat hij uiteindelijk op de 18e plaats eindigde. Voorwaar geen slecht resultaat, maar niet genoeg voor de door ons zo gewenste middenmoot. Na meerdere broodjes bal in de Mazda hospitality unit maakten wij ons klaar voor race 2. Jeroen had wederom een prima start, maar liet zich in de eerste ronde ‘piepelen’ door een aantal meer gehaaide collega coureurs. Assen is een lastige baan, waar je echt geen foutje kunt veroorloven. Dan ben je ‘weg’. Helaas maakte ik een paar schakelfouten en dat zorgde ervoor dat ik de goede positie niet kon handhaven. Wel een mooi gevecht met Tim: misschien iets te agressief, maar wij hebben wel lol gehad. Ik was sneller op het eerste gedeelte en Tim op het tweede deel. Na een kleine ‘rubberzoen’ kon Tim mij uiteindelijk nog inhalen.
Race 3 was een prooi voor Emile, maar door de toch iets teveel versleten achterbanden leek het meer op een schaatswedstrijd dan een race. Dat Emile de zoon is van en rallyrijder werd eens temeer duidelijk, maar het zorgde niet voor een mooie opmars in de race. Ook Emile had bijna de hele race een gevecht met Tim en in tegenstelling tot Jeroen finishte Emile wel voor Tim. Al met al geen topprestaties, maar wel veel lol gehad. Genoten van een prachtig circuit en heel veel ideeën en input voor de verbetering…
Moe maar voldaan – zo heet dat toch? – zijn wij teruggereden naar Rene om de auto weer te stallen. Onderweg natuurlijk weer uitgebreid onze races geëvalueerd en plannen gemaakt voor de volgende keer. Wellicht zou het helpen als wij komend jaar een echte engineer hebben? Als new kids on the block vinden wij het lastig Reinder goede feedback te geven om de auto beter af te stellen. Tot onze verbazing werden wij voor de deur bij Rene aangesproken door een voorbijganger die vroeg of wij ‘lekker hadden gegegegescheurd…’ Hij hakkelde enigzins als een motor met een slechte ontsteking, Maar wat bleek, had was jarenlang de race engineer geweest bij de Bleekemolens en had met hen heel Eueueueueueueropa afgereisd. Enfin, leuk om te ontmoeten maar wij gaan toch nog even verder zoeken. En eerst maar weer de kilo’s eraf trainen.